Diana Ozon | 12 Januari 2006Tekenen
Naast tekenen vanuit herinnering ben ik getraind in het werken naar de natuur. Mijn grootvader was fervent vrijetijdskunstenaar en had eerder al mijn vader voortvarend opgeleid. Hij legde bijvoorbeeld regelmatig zijn pijp op tafel en zei: ‘teken mijn pijp na’.
Bij het eindresultaat liet hij steevast ‘ceci n’est pas une pipe’ van René Magritte zien en zijn eigen variant daarop. Vaak wou ik iets leukers gaan doen dan natekenen maar ik moest van mijn opa doorzetten. Hij stelde dat je niet regelmatig genoeg kon oefenen op het zelfde voorwerp. Mijn vader is tekenaar geworden. Mijn gang naar de kunstacademie was ook een logisch vervolg van de familietraditie.
Net als mijn opa die een mooi boeket, een fruitmand of verse groenten vastlegde voor de natuur zijn werk voortzette, ben ik levende voorwerpen gaan tekenen. Hoewel dat levend zijn nog maar de vraag is bij een stel afgesneden bloemstelen. In wezen zijn boeketten niet anders dan een pas gestorven dier. In beide gevallen is het een race tegen de klok voor dat wat de kijker als mooi ervaart van het model af is.
Nog sneller moet er getekend worden bij echte life-situaties. Bij mijn dichtersoptredens moet ik veel wachten en stilzitten. In de tussentijd maak ik schetsen van mijn net zo roerloos zittende collega’s en het publiek. Zo krijg ik langzamerhand een collectie krabbeltjes van het backstagebestaan. Voor inkten en inkleuren is geen tijd. Het naderhand thuis uitwerken van de schetsen levert een cartooneske variant op de schetsen. Het zijn vaak juist die haastige minieme potloodhaaltjes die de levendige weergave van het moment vingen. Een moment kan niet worden herhaald. De actie valt dan weg.
Landschappen zijn geduldigere objecten om vast te leggen. Daar kan ik meerdere dagen aan werken. Hoewel ook daar weer haast blijkt geboden. Bij mijn nachttekeningen verschuift bijvoorbeeld de sterrenhemel of schuift er een alles verhullende wolk voor de maan. Ik teken de nachtuitzichten blindelings. Mijn linkerhand gebruik ik als tekenhaak om de plaats van het potlood op papier te bepalen. Op de tast maak ik de compositie. Het gaat om het gevoel. Dat zichtbaar maken voor een ander. Zowel in de poëzie als in mijn beeldende werk.
Zie Tentoonstelling geopend
Zie ook Beeldend kunstenares
En Optreedarchief: 13 Januari - A'dam
en 8 Juli - Sanquin
Januari- en februari-expositie Diana Ozon in galerie Joghem bij Sanquin
