Diana Ozon | 11 Juni 2006Ira Cohen krijgt Ruigoord-trofee

Ira Cohen is onderscheiden met de Ruigoord-trofee. Voor de vierde maal werd de trofee uitgereikt tijdens het jaarlijkse poëziefestival Vurige Tongen. De trofee wordt toegekend aan een dichter die zich uitzonderlijk inzet voor het vrije woord in Ruigoord. De in New York wonende dichter Ira Cohen is een vaste gast op lezingen in de culturele vrijhaven.

Deze keer moest hij zijn lezing via een telefoonverbinding houden. Getroffen door een beroerte bevond hij zich in een revalidatiecentrum in NYC. Zijn onderlijf is verlamd geraakt maar de rest functioneert prima. Terwijl Hans Plomp de dichter op zijn ziekbed onderscheidde via de telefoon werden op het podium van de kerk in Ruigoord dichtfragmenten en foto’s van Ira Cohen vertoond.
De gelauwerde dichter las een aantal gedichten voor die door de techniek moeilijk waren te volgen. Toch klonk zijn stem krachtig. Een van de gedichten, Song to Nothing, herkende ik van eerdere lezingen en toonde voor mij aan dat Ira’s stem en geest niets aan sterkte hebben verloren.

Ik leerde Ira Cohen begin jaren 80 kennen op het One World Poetry Festival. Sindsdien hebben de paden van deze goede vriend van Simon Vinkenoog en de mijne elkaar vele malen gekruist. De beatdichter Cohen maakte steevast vele foto’s die in de Andy Warholscene grote indruk maken. Zijn foto’s zijn genomen over de hele wereld die hij bereisde waaronder in zijn geliefde Amsterdam. Hij maakte mensen uit vele culturen tot sterren van het kosmische universum. Ook in zijn poëzie verhief hij personen naar grotere eeuwigheid. Hoewel hij door Plomp werd gelauwerd als bard ging hij er door de jaren heen steeds meer uitzien als een bebaarde opperrabbijn. Zijn postuur en uitdossing toonden een sjamaan, een druïde, die in zijn grootsheid aanwezig is waar hij verschijnt. Naast bevlogen dichter die met taal werkt vanuit de ziel en zijn gedichten voordraagt als bezwerende liederen is hij ook meester in presentatie van zichzelf en anderen. Zijn wereld is die van Pop Art, van beat, van de warme hartenklop van het alom aanwezige. Ira is in zijn werk en gestalte culminator van het leven zelf. In Ethiopië, de Himalaya, New York of Amsterdam huldigt hij met zijn werk de mensen, het leven en de wereld.
De eerdere houders van de Ruigoord-trofee Simon Vinkenoog, Louis Lehmann en ikzelf bevinden ons met de toekenning aan Ira Cohen in een nog mooier gezelschap.

.

Song to Nothing
And surely we will die without memory
coming to cold in the shadow of space
& if it isn’t too late
for the star to love you
spraying the sky w/ whispers
attuned to galaxies hungry for flame
And if the tongue of night sings
of Albino winos
till the morning light shafts
                   the doorway
then surely we will die tonight
                  faceless at the White
                                       Gate
sharing the smoke
w/ ancient shapes in future garb
and you stand somewhere there
                    on the other side
feeding on the pain of dreamlessness
Wherefrom the misty morning of
                        white shadows
& the unresisting need to destroy?

Samael, Samael, I beg it may be forgiven
          that they may be driven
          out of the black into the white
Only let the dazzle remain
          for gamblers to surprise,
  the strategic diamond, the throne
                            of compressed bone
           in the unshored dark
where only light can forgive
              & your mind is singed
Embers of echoes in the vastness
        disguise the yearning to burn
                            blind eyes
in arrogant displays of feeling—
Running wild these beasts will feast
                         on the newborn kind
for surely we will die tonight
unless we learn to ignore
what the others live for
on the other side of morning
& the Skin of Nothing left by the same
                                            summer
masks the faceless wanderer

          O let it happen,
          this weird to discover
          the shape of Beauty in everything
                                                        extreme
for surely we will die tonight
whether we will or whether we
                                  dream
O Samael, forgive the dreamer
                   forgive the dream

The Song of Nothing is your lullabye.

Ira Cohen

Na afloop van zijn telefonische lezing voerde Ira Cohen een gesprek met dichteres Louise Landes Levi die vervolgens enkele gedichten aan hem opdroeg en voorlas.

Enkele links: Biografie Ira Cohen
The Ira Cohen Akashic Project
6 Poems by Ira Cohen

Meer foto's van Vurige Tongen op de site van Paul van Goudoever

Zie ook:

Zie alhier voor andere uitreikingen:
Ruigoord-trofee voor Def P.
Ozon ontvangt Ruigoord-trofee
Louis Lehmann ontvangt Ruigoord-trofee
en voor die van Simon Vinkenoog in het archief van Rottend Staal

Het hele programma van deze Vurige Tongen in het Optreedarchief: 3-5 Juni - Ruigoord