Diana Ozon | 06 Juni 2007Kaagman experimenteel
Hoewel menigeen Hugo Kaagman met Delfts blauw associeert en hij met dat Delfts blauwe werk zeer succesvol is, een aangebrande HEMApannenlap wordt zelfs door iemand op internet tentoongesteld, blijft hij een kleurrijke kunstenaar.
Hij begon zijn loopbaan met absurdistische en realistische tekeningen, o.a. in zijn Marokkoboek Bab Boujeloud en waarin hij, terzijde, ook al de voorkeur voor patronen ontwikkelde. In de punkperiode vanaf ’77 voegde hij daar collages aan toe die hij vooral plaatste in het fanzine De KoeCrandt. 
Vanaf ’79, eerst in Senegal en daarna in de punk- en graffitigalerie Anus ging hij, sjablonen uitsnijden en afdrukken. Die spuitmallen werkten op textiel van T-shirts net zo als de knipsels in collages. Zijn eerste echte kunstwerken op papier achter glas betroffen echter weer gewoon collages van papier: een aanklacht tegen speculanten, relbeelden en godsdienstabsurdisme met bvb de Paus. De meeste sjablonen, de pagina’s van de Koecrandt, zijn tekeningen en strips voor Bab Boujeloud en alles wat daar op volgde hadden vrijwel altijd een maatschappelijke lading: het ging over iets dat er toe deed. Hij maakte geen ‘l’art pour l’art’. Zijn werk zette hij in voor verbetering van de wereld en wereldverbeteraars zetten zijn werk in voor dat zelfde doel.
Ooit was hij vanuit Haarlem naar Amsterdam gekomen om sociale geografie te studeren, in zijn studie gaf hij al de voorkeur aan reizen naar exotische landen en het verwerken van illustratieve tekeningen in zijn studieresultaten. Omdat hij geen oplossing voor de problemen in de 3e wereld had, stopte hij die studie en werd kraker en punk. Die drie pijlers, zijn roots, leidden uiteindelijk halverwege de jaren 80 ook tot antropologisch onderzoek naar Nederland waaruit hij de modernisatie van Delfts blauw ontwikkelde. Ook daarin verwees hij weer regelmatig naar maatschappelijke misstanden door bvb demonstranten, politie en andere politieke uitwassen af te beelden. Allengs vroeg de markt om vriendelijker werk. Wereldwijd is zijn kunst te bewonderen tot en met die 2e hands pannenlap van de HEMA op het WWW aan toe. Voor mij is die pannenlap een keerpunt.
De kunstenaar raakte er blijkbaar zelf ook gaar van en zijn weerzin tegen vrijblijvende kunst speelde weer op. 
Het doet mij een groot genoegen zijn graffiti op doek weer te zien aansluiten bij maatschappelijk relevant werk als dat van straatkunstenaar en activist Banksy. Kaagman zet zijn sjablonen altijd in om een beeld van de wereld naar buiten te brengen. Maar na Schiphol, British Airways, en het Centraal station heeft het werken op Station RAI hem weer onder de mensen gebracht. Hij is niet alleen trouw aan zichzelf maar ook aan de wereld en laat zien dat zijn gedachtegoed een weerspiegeling is van wat er leeft onder de wereldbevolking. Niet als socialistische grotesken maar een beetje mystiek zoekplaatje dat net als de punkcollages van vroeger na bestudering in zijn geheel een gevoel oproept. Waar Kaagman de mensheid voor ogen heeft, is hij op zijn best.
Ik verwelkom hierbij het nieuwe werk van de oude Hugo en ben benieuwd naar zijn verdere ontwikkeling.
Uitgesproken tijdens de opening op 3 juni 2007
samen met het voorgedragen gedicht Graffiti
Kaagman.nl
artKitchen gallery
Joris van den Berghweg 101
1067 HP Amsterdam
Openingstijden woensdag t/m zaterdag van 13:00 tot 18:00
En elke 1e zondag van de maand van 13:00 tot 18:00
Zie ook de kunsthistorische tekst over Hugo Kaagman door artKitchen in het Optreedarchief 3 Juni - Amsterdam
Zie ook de hoofdartikelen alhier:
Spuitmalkoning Kaagman
Graffiticanon van Nederland
Aan Kaagman gerelateerde artikelen alhier o.a:
Dankzij kraken
Eigenbeheeruitgaven Koekrant
De Obscure Camera
Olie Buma in Paradiso
Kunst
Ivar Vičs, graffiti king Dr. Rat
Beeldend kunstenares
NB! Door 'kaagman' in het zoekvenstertje rechts bovenaan te typen worden meer verwijzingen zichtbaar.
Curieus: de betreffende pannenlap (mirror)
Bezoek ook: Kaagman.nl
